Armia Nieśmiertelnych DnD

MP: Winged
Gracze:
-sablazo (Arthur Von Sablazo)
-Doilok (Doilok)
-szczurek (David Rigsid)
-kwiiiatek (Adelaide)
-quirell (Maximillian Scavius)

Karty postaci: http://www.andnd.pun.pl/viewtopic.php?id=2
Komentarze: http://www.andnd.pun.pl/viewtopic.php?pid=4#p4

Interakcja między graczami: Niesnaski dozwolone, ale żadnych rękoczynów.

Klasy Prestiżowe:
-Zarówno te z Dnd 3.5: http://fileserv.polter.pl/Klasy-prestizowe.rtf?direct,
-jak i te z NWN I(oczywiście nie licząc tych, które się powtarzają): http://gameexe.pl/Klasy-Prestizowe-a177.html i http://gameexe.pl/Klasy-Prestizowe-a195.html

Sposób pisania:
Obowiązują wszystkie zasady ortografii.
Piszemy bez emotek.
Posta zaczynamy od pogrubionego imienia postaci.
Piszemy z perspektywy 1 lub 3 os. l.p.
Myśli i wypowiedzi zapisujemy kursywą.
Myśl poprzedzamy '~'.
Wypowiedź poprzedzamy '-'.
Wszystko, co dotyczy mechaniki piszemy kolorem niebieskim. Jezeli opisujemy mechanikę w środku opowieści, to umieszczamy ją w nawiasach '(' ')'. Np.: "-Ależ panie - mówię oburzony do burmistrza - 100 sztuk złota za zabicie tak groźnej bestii to kpina. To zadanie nie było łatwe. Uważam, że powinienem otrzymać wiekszą nagrodę.(Perswazja)".
Starajcie sie opisywać raczej zamiary zrobienia czegoś, niż powiadamiać o dokonaniu danej czynności(oczywiście nie musicie tego robić w przypadku jakichs prostych czynności typu powiedzenie czegoś, czy zrobienie kroku, no chyba, że okoliczności mogą wam w nich przeszkodzić).

Prolog
Jest słoneczny jesienny poranek w małej, podgórskiej wiosce o nazwie Socket. Karczma jest prawie pusta. Poza młodziutką, może 15-letnią szynkarką o płomiennie rudych włosach, ubraną w biały fartuch, w izbie siedzi jedynie grupka pięciu osób. Przybyli do Socket niecałą godzinę temu z północy, najpewniej z Fortu Mercury i z tego co sie dowiedziała szynkarka zmierzali na południe do miasta Stonehenge położonego w Górach Sinkarian. Drużyna zajęła stolik w północno-wschodnim rogu pomieszczenia, a trzeba przyznać, że nie była to zwykła druzyna.
Pierwszy z brzegu siedział mężczyzna należący zapewne do ludzi północy, o czym świadczyły: niezwykle jasna, niemalże biała skóra, czarne, zapuszczone do ramion włosy i wątła budowa. Niech jednak ta ostatnia cecha nikogo nie zmyli, ponieważ wiadome jest wszem i wobec, że ludzie północy byli od dawien dawna wybitnymi zabójcami i słyną ze swojego okrucieństwa. Spojrzenie błękitnych oczu mężczyzny było chłodne i przenikliwe, mozna wręcz powiedzieć, że mroziło krew w żyłach. Arthur, bo takie miał imię ów wojownik, miał na sobie brązową skórznię, a przy jego prawym biodrze swobodnie zwisał krótki miecz.
Tuż obok niego siedział pół-ork. Nie grzeszył on przesadnią inteligencją(miał nawet spore problemy z gramatyką, więc notorycznie ją kaleczył) , za to wrażenie robiły jego ogromne mięśnie. Miał on bujne, rude włosy spięte w kuc. Co ciekawe, był on wyekwipowany tak samo jak jego towarzysz po prawej stronie.
W środku siedziała niewiasta należąca do rasy bardzo rzadko spotykanej na tych ziemiach - do skrzydlatych elfów, zwanych avarielami. Jej włosy koloru najszlachetniejszego złota rozlewały się po jej ciele sięgając az do skrzydeł. Ubrana była w przeszywalnicę i skórzaną spódnicę. Na plecach zawiesiła sobie długi łuk, a na jej lewej ręce został przywocowany rzemieniem sztylet. Rzeczą, która przykuwała w niej uwagę, oprócz skrzydeł, była jej nietuzinkowa muskulatura. Wydawało się, że jest przywódczynią całej grupy.
Po jej lewicy siedziało dwóch mężczyzn odzianych w brązowe szaty. Widać było, że się zażarcie między sobą o czymś wykłucają. Jeden z nich - elfi czarodziej, o długich do kolan blond włosach, posiadający dziwną bliznę w kształcie pioruna na czole - mówił coś o potędzę mózgu i chodzeniu na łatwiznę, na co drugi - czarnowłosy chudzielec, najprawdopodobniej zaklinacz - wyraźnie znudzony wykładem kazał mu się pierdolić.

W tym momencie do karczmy wszedł łysy mężczyzna z gesta siwą brodą. Na oko miał około 1,75 m wzrostu i grubo powyżej piędzięsiątki na karku, mimo czego trzymał się naprawdę całkiem nieźle. Był ubrany w szlachecki strój, a przy jego boku spoczywał rapier. Gdy tylko wszedł szynkarka powitała go i dygnęła z szacunkiem. On skierował ku niej swe kroki i zamienił z nią kilka słów pół-szeptem. Nastepnie spojrzał w waszym kierunku, po czym skinął dziewczynie i ruszył w stronę waszego stolika.
-Witam was mężowie i ciebie o pani w Socket. - powiedział przybysz wykonując przy tym wytworny gest powitania - Jestem sołtysem tej oto wioski założonej między zboczami dwóch szczytów: Deimosa i Fobosa. - ciągnął - Po waszym wyglądzie wnioskuję, że jestescie wychowankami Akademii Wojskowej w Forcie Mercury. Szczerze mówiąc: spadacie nam z nieba. Otóż, groty na południe z tąd połączone są podziemnymi korytarzami z grotami na zachodzie zamieszkiwanymi przez Orków. Orkowie nigdy nie zapuszali się na wyższe poziomy grot leżących po stronie wschodniej... - tu urwał, jego głos przybrał gniewny ton - Aż do teraz. Oddziały Orków wyszły do lasu mordujac wszystkich ludzi, których napotkali. W ten sposób odcieli nas od dwóch z trzech naszych głównych źródeł utrzymania: kopalni i tartaku. Wiem, że zmierzacie na południe i wyglądacie na takich, którzy potrafia sobie radzić z orężem. Gdybyście oczyscili teren z Orków i pokonali ich przywódcę wioska mogła by na powrót normalnie prosperować. Oczywiście sowicie was wynagrodzę, jeśli uwolnicie nas od tej plagi. Mogłoby was również zainteresować to, że w jaskiniach, w których zalęgło się to orcze scierwo możecie znaleźć wiele cennych przedmiotów, które by wam pomogły w przeprawie przez Góry Sinkarian, która, wierzcie mi, nie jest łatwa.
Zakończył swoją przemową i spojrzał na was oczekując odpowiedzi.

I tak nastapił dzień i poranek - dzień pierwszy. Let the story beggin!